LEIDSCHENDAM VOORBURG 2011 JUNI - Je bent twaalf jaar en fiets samen met je vriendje en drie vriendinnetjes over het Koningin Julianaplein. En dan lig je opeens op de grond en beuken drie totaal onbekende jongens zomaar op je los. Wat een leuke woensdagmiddag zou worden, eindigt met veel verdriet.
Op woensdagmiddag 15 juni om half vier komen de vijf kinderen uit groep acht bij elkaar bij de Mc Donald op het Julianaplein in Voorburg. Een van de kinderen ziet drie jongens van ongeveer hun eigen leeftijd bij elkaar staan en hij denkt dat er een bekende bij is. Dat is niet zo. Maar de drie jongens komen wel dreigend naar ze toe met de vraag waarom ze aan het kijken waren. “Sorry, we dachten dat we iemand van jullie kenden”, is het antwoord. Daarop krijgen de twee jongens een paar stompen in hun rug en maag.
De kinderen pakken gauw hun fietsen en lopen weg. Bij de Etos komen de drie jongens opeens weer te voorschijn. Ze trappen keihard tegen hun benen en gaan daarna op de bankjes voor de schoenenwinkel zitten. Het groepje kinderen gaat gauw weg en fietst richting Sport 2000. Opeens komen de aanvallers weer naar hun toe gerend.
De meisjes en een jongen kunnen ontsnappen. Het vijfde lid van het groepje is het slachtoffer. Hij wordt van zijn fiets getrokken en de drie jongens duiken tegelijkertijd op hem. Ze stompen hem in het gezicht. Het slachtoffer is vreselijk bang, hij houdt zijn handen voor zijn gezicht. Daarom slaan ze hem vol op zijn slapen.
Er staan volwassen mensen omheen. Maar ze doen niets. Gelukkig komt er een vriendje van school met zijn vader uit de Soort 2000, die vader reageert wel en roept dat ze ermee op moeten houden. Ondertussen zijn de meisjes in paniek naar de Queridostraat gerend om één van de moeders op te halen.
De moeder springt in haar auto en vindt even later de totaal ontredderde jongen die ze naar het politiebureau Leidschendam-Voorburg brengt. Na het hele verhaal te hebben opgetekend, gaat iedereen naar huis. Er is veel verdriet. Bij de mishandelde jongen, bij zijn vriendje, bij zijn vriendinnetjes, bij de moeders en de vaders en bij iedereen die dit verhaal hoort. Hoe is het mogelijk dat je zomaar, om helemaal niets, zo wordt mishandeld? Hoe is het mogelijk dat niemand ingreep?
Hoe is het mogelijk dat niemand 112 belde? Allemaal vragen en een machteloos gevoel. Dit mag niet weer gebeuren. Daarom deze oproep aan alle mensen die iets hebben gezien of weten wie de daders zijn: meld het bij de politie.
0 comments:
Een reactie posten